‘TOO BAD JIM’, in 1994 uitgebracht door FAT POSSUM, was het 6de studioalbum van de Amerikaanse blues muzikant Robert Lee “R.L.” BURNSIDE (°1926†2005). Het album is één van de belangrijkste werken van Burnside en heeft een groot invloed gehad op de hedendaagse bluesmuziek. Het werd opgenomen in Junior’s Place met de steun van Calvin Jackson en Kenny Brown. “Goin’ Down South” is één van de hoogtepunten van het album en een echte blues klassieker geworden. ‘TOO BAD JIM’ is een essentieel album dat niet in je blues collectie mag ontbreken.

TOO BAD JIMS is de naam van een band die twee veteranen en winnaars van meerdere muziek awards, Victor F. Macoggi (°1967) aka LITTLE VICTOR (aka Victor Mac, The Beale Street Blues Bopper, DJ Mojo Man) en SON JACK Jr., geïnspireerd door RL Burnside, naar de studio leidde om er ‘OVER THE HILL – A TRIBUTE to RL BURNSIDE’ op te nemen. Wat allemaal informeel tussen de twee ervaren muzikanten als duo begon, werd daarna met de enige echte NICK SIMONON (broer van Paul Simonon van The Clash, die met Pearl Harbor speelde en toerde met The Clash, The B-52's en Talking Heads) op drums een trio. Pas dan sloeg de vlam in pas echt de pan.

E.e.a. begon tussen beiden nadat Son Jack Jr. van Seattle (Washington) naar Londen verhuisde waar hij Little Victor Mac (die wat eerder dan Jack Jr. naar Engeland verhuisde) trof, met wie hij sinds Mac’s gloriedagen bij Louisiana Red (eind jaren 2000) via sociale media bevriend was geraakt. De muzikale chemie tussen Louisiana Red en Little Victor’s Juke Joint als zijn producer/protegé/bandleider kende zijn hoogtepunt op de albums ‘Back to the Black Bayou’ (2008) en ‘Memphis Mojo’ (2011). In 1999 was Little Victor (gitarist, mondharmonicaspeler, zanger, muziekproducer, artiest, dj, entertainer) betrokken bij de productie van een filmdocumentaire over R.L. Burnside getiteld “A Day with...R.L. Burnside”, een samenwerking met Sophie Kay met wie hij twee albums opnam. Victor’s oom David Evans was de producer van Burnside's eerste opnames door George Mitchell in 1969. Deze opname werd uitgebracht op ‘Mississippi Delta Blues Volume 2’ bij Arhoolie Records. Na nog een akoestisch blues album in datzelfde jaar duurde het tot 1984 voordat Burnside weer een album uitbracht, genaamd ‘Mississippi Hill Country Blues’ bij Swingmaster. Daarna volgden diverse singles die werden uitgebracht door David Evans op Highwater Records. De neef van Victor, de legendarische "cult"-artiest en filmmaker Tav Falco, filmde R.0. in de vroege seventies voor het eerst in zijn juke joint (een barrelhouse waar de drank rechtstreeks vanuit de barrels in glazen werd getapt).

Op de tracklist van het debuutalbum ‘OVER THE HILL - A TRIBUTE to RL BURNSIDE’ van THE  TOO BAD JIMS staan een selectie van bekende tot vrij obscure nummers uit Burnside’s repertoire (drie ervan staan op het ‘Too Bad Jim’-album), geheel in de geest van ‘Too Bad Jim’ en “live” opgenomen op een fictieve MS Hill Country porch. Wel met de opmerking “al dan niet” van “the master himself”... Jack & Victor kiezen in de nummers voor dezelfde funky, lowdown benadering die de muziek van Burnside typeert en wat meer “gepolijste” blues nummers vaak missen. Met Burnside voor de geest opent het album met “Miss Maybelle” (de promo single van het album) met een opzwepend ritme en percussie, samen met rauwe vocalen en snijdende gitaarriffs. Gezien geen andere versies gekend zijn, kan gesteld worden dat dit een origineel Burnside nummer is, omdat Burnside zoals tijdgenoten zich als “eersten” vaak songs “toe-eigenden”. Dit is een gekend gegeven in de geschiedenis van de blues. “Going Down South” is een van de drie nummers uit RL’s 1994-album. Het is een rustiger nummer, maar past ook in Burnside’s stijl. Burnside nam het nummer zoals “Jumper on the Line” in andere versies, op verschillende albums, met band en ook solo.

“Alice Mae” (een van mijn favorieten hier) zou een origineel nummer zijn, dat Burnside schreef over zijn vrouw. “Long Haired Doney” is Burnside’s versie van een MS-traditional, “My Jack Don’t Need No Water”, dat ook door andere blues muzikanten opgenomen werd. “Peaches” (ook wel “Peach Tree Blues”) zou kunnen geïnspireerd zijn door een populair nummer uit zijn tienerjaren. Yank Rachell (°1910†1997) schreef het nummer en nam het nummer voor het eerst op in 1941. De traditional “Black Mattie” zou Burnside voor het eerst van Ranie Burnette (°1913†2000) gehoord hebben. De genoemde Rachell schreef ook “Skinny Woman” dat je hier als afsluiter kan horen in JL Hooker-stijl. Zo doet op “Out on the Road” de slide gitaar even denken aan Elmore James en is “Over the Hill” een gospel klassieker, hier in Mississippi Fred McDowell stijl. Je vindt dit laatste ook terug op RL’s ‘Mr Wizard’ (1997) album. De tekening op de voorkant van het album is van ene Derek Hess. Samengevat mag je stellen dat ‘Over the Hills’ een geslaagd eerbetoon is aan RL Burnside en zijn muziek!

“Hun unieke en ongewone combinatie van zowel ruwe als rauwe zang, eenvoudige elektrische gitaren, een snedige bottleneck en een sterk ritmegerichte groove, leverde een hypnotiserend, rauw en aards geluid op dat typerend was in North Mississippi…”

Eric Schuurmans

‘OVER THE HILL - A TRIBUTE TO R.L. BURNSIDE’: Track list:01.Miss Maybelle – 02.Going Down South* – 03.Long Haired Doney – 04.Peaches* – 05.Black Mattie* - 06.Out on the Road – 07.Jumper on the Line – 08.Over the Hill – 09.Alice Mae – 10.Skinny Woman | Music/Lyrics by Robert Lee Burnside, or as [noted] - Produced by Little Victor | Credits: Son Jack Jr.: guitar, vocs / Little Victor: guitar, vocs & Nick Simonon: drums

Discography THE TOO BAD JIMS: Over the Hill - A Tribute to R.L. Burnside [2024] | “Miss Maybelle” [09/24] (“Single”)